'Je moet het wel zelf doen maar je hoeft het niet alleen te doen.'

Zelfleiderschap. De rode draad in de groepstrainingen die Lotte en ik samen geven vanuit ons Zelfleiderschap Instituut. En een thema dat regelmatig terugkomt in mijn werk als systemisch coach & hypnotherapeut. Positieve verandering begint namelijk bij een stukje zelfleiderschap en eigen verantwoordelijkheid; eigenaarschap.

JEZELF in alle eerlijkheid aankijken, en accepteren wanneer het niet goed gaat met je. ZELF erkennen wat jouw aandeel is in terugkerende struggles die je ervaart. ZELF de emoties (dat die realisatie misschien met zich meebrengt) doorvoelen, i.p.v. weg te stoppen of te verdoven.

ZELF de tijd nemen om te reflecteren. Een nieuw plan te maken. Om van daaruit langzaam maar zeker te bewegen richting een nieuw, beter pad. Loskomen van oude verhalen die jij jezelf herhaaldelijk vertelt, om van daaruit aan een nieuw hoofdstuk te beginnen.

Maar laat je door het woordje ZELF nooit wijsmaken dat je het allemaal maar alleen moet uitzoeken! De afgelopen tijd sprak ik veel mensen over thema's als persoonlijke groei en zelfleiderschap.

Wat bleek het geval te zijn?

Veel mensen gaven aan zich soms best eenzaam te voelen in hun eigen groeiproces. Of het idee te hebben dat zelfleiderschap inhoudt dat je jezelf ten alle tijde staande weet te houden.

Eerlijk? Ik schrok er best van. In mijn ogen is dat helemaal niet wat zelfleiderschap betekent. En het raakt me ook want dat betekent dat voor veel mensen er nog steeds een taboe rust op het aankloppen voor hulp bij persoonlijke (of zakelijke) problemen, waar dan ook. Of dat veel mensen de struggles dichtbij zich houden, uit schaamte of angst voor afwijzing bijvoorbeeld.

Ja, jij bent aan zet wanneer je iets wilt veranderen. Maar dat betekent niet dat je het maar in je eentje moet dragen.

Dat je niet om hulp mag vragen. Dat je niet mag aankloppen bij mensen die de obstakels die jij nu ervaart al hebben overwonnen.

Hoe succesvol we (volgens welke standaard dan ook) mogen zijn (of lijken) feit blijft dat we allemaal onze uitdagingen hebben. Dat niemand ontkomt aan de ‘hardships of life’. En dat de lasten soms gewoon even te zwaar zijn voor 1 persoon. Hoe sterk, slim & veerkrachtig we ook zijn.

Het maakt ons simpelweg mens. En in die menselijkheid hoop ik dat we elkaar vinden & supporten. 

Hoop ik dat het een kans is om echte connecties, saamhorigheid en verbinding te realiseren.

Het is niet voor niets dat onze Zelfleiderschap trainingen groepstrainingen zijn. Je begint de training (vaak) als vreemden van elkaar. En tóch ontstaat er in korte tijd iets bijzonders doordat we vrij snel de diepte in gaan: een veilige en warme setting waarin alle deelnemers vanuit eerlijkheid, openheid en integriteit elkaar de ruimte geven om de maskers te laten zakken.

Om het echte gesprek met elkaar én bovenal ook zichzelf aan te gaan. Dat zorgt niet alleen voor een bijzondere ervaring maar óók voor prachtige inzichten waar je weer mee verder kunt.

Dus laten we van kwetsbaarheid en de moed hebben om om hulp te vragen, vooral de normaalste zaak van de wereld maken!